Harp solo: dat klinkt bijna altijd als de muziek uit het doosje waarop een roze ballerina rondjes draait. Feeëriek, dromerig, sprookjesachtig. Maar dat klopt niet helemaal. Of toch niet op deze gloednieuwe CD van harpiste Mathilde Wauters. Met muziek van onder andere Manuel de Falla, Marcel Tournier en Henriette Renié vertelt ze een boeiend verhaal, dat onze inspiratie en onze nieuwsgierigheid prikkelt, dat ons uitdaagt om zelf creatief aan de slag te gaan (al was het maar in onze dromen) en dat ons toelaat om elk ons eigen hoofdstuk te schrijven.

Het begon al goed, toen ik deze CD kreeg toegestuurd. Toen ik het boekje opende zag ik tot mijn grote vreugde dat de informatie over de artieste en haar programma netjes in het Nederlands stond, naast het Engels en het Frans. Dat was lang geleden: al te vaak krijgt onze Nederlandse taal geen plaats meer in het booklet, al bezondig ik me nu zelf aan een Engels woord. De producer van deze cd, vzw SWUK, die middels concerten en financiering van opnames de jonge klassieke musici ondersteunt, is dan ook een Vlaamse vereniging. Sinds 2010 kiezen ze elk jaar een jonge, uitzonderlijke musicus die ze de kans geven op een (eerste) cd te realiseren. De eerste artiest die die eer te beurt viel was Liebrecht Vanbeckevoort in 2010. Nadien vielen ondermeer harpiste Anneleen Lenaerts, klavecinist Korneel Bernolet en cellist Paul Heyman in de prijzen. En dit jaar koos SWUK dus voor Mathilde Wauters. Mathilde volgde les in Antwerpen, Parijs en München en werd laureate van verschillende nationale en internationale wedstrijden. Sinds dit jaar is ze solo-harpiste bij het Residentieorkest in Den Haag. In kamermuziekverband vormt ze een harpduo met haar zus Emma en richtte ze samen met violiste Veronique De Raedemaeker en sopraan Maria Portela Larisch het Trio Gilu op, dat op 12 december geprogrammeerd staat in het vierde concertseizoen van Hageland Klassiek.

Met Whispers of Tales brengt Mathilde een fijne reeks muziek, origineel voor harp geschreven of bewerkt voor het instrument. Mooie, innemende, verhalende en sprookjesachtige muziek. Je vraagt je soms af hoe twee handen en tien vingers dit voor mekaar krijgen. Even wordt het spannend, als plots de slechteriken in het sprookje opduiken, in het mysterieuze en soms onheilspellende ‘De L’obscurité II’ van de hedendaagse Franse componist Benjamin Attahir. Het is muziek die – anders dan veel andere muziek voor harp geschreven – op de voorgrond treedt en alle aandacht opeist.  Dat is niet zo bij de ‘Images’ van Marcel Tournier die perfect zouden kunnen passen bij een natuurdocumentaire zonder voice-over, waarbij onze ogen – door het simultaan luisteren naar de muziek – mooiere en intensere ervaringen zouden worden voorgeschoteld.

Op dat vlak is Mathilde Wauters er met haar virtuoos en elegante spel in geslaagd om een mooi gevarieerd programma samen te stellen. Ze speelt gecomponeerd werk, maar slaagt erin om voldoende ruimte te laten voor onze gedachten en onze fantasie. Om rustig van de worden. Of minstens de onrust uit onze aderen te jagen. Mooi debuut.

Bart Debbaut, augustus 2022