Ottorino Respighi (1879-1936) was een Italiaanse componist uit de eerste helft van de 20^ste eeuw. Hij kreeg les van o.a. Nikolay Rimsky-Korsakov en Max Bruch. Anders dan zijn tijdgenoten zoals Stravinsky en Schoenberg, was Respighi niet zo radicaal in zijn experimenten met harmonie en toonkleur. Integendeel, hij bracht hulde aan oude meesters uit de renaissance en de barok door op een vernuftige manier oude muziek te vertalen naar een moderne taal.

Twee voorbeelden van deze manier van werken vind je op de cd ‘Gli Ucelli’ van het Orchestre Philharmonique Royal de Liège. Op die cd hoor je ‘Gli Ucelli’, zijn suite voor orkest in vijf delen. In dat werk, De Vogels, eert hij o.a. Bernardo Pasquini, Jacques de Gallot en Jean-Philippe Rameau. Het stuk illustreert vier vogels: de kip, de nachtegaal, de koekoek en de duif. Respighi slaagt erin om oude muziek, soms – zoals in het geval van de duif – gecomponeerd voor één enkele luit, vakkundig te herwerken naar een orkestwerk.

Ook in de drie suites (Antiche Danze ed arie) vertaalt Respighi op een mooie manier 16^de en 17^de eeuwse composities voor luit naar fijne pareltjes van muziek die nu eens uitblinken door hun melancholische eenvoud, dan weer stralen door oprechte vrolijkheid.

Deze cd is al de vijfde rond de Italiaanse componist waarvoor het Orchestre Philharmonique Royal de Liège samenwerkt met de Braziliaanse dirigent John Neschling. Dat orkest en dirigent goed op elkaar zijn ingespeeld, hoor je ook in deze nieuwe uitgave. Het is een cd geworden met beslist niet de allergrootste klassieke muziek die er ooit is geschreven (what’s in a name), maar het is wel een luisterjuweeltje geworden waarin je je als liefhebber heerlijk kan verliezen. Alleen al het speuren naar de vogels is een leuk tijdverdrijf en ook bij de suites kan je heerlijk wegdromen en je eigen inspiratie loslaten op de muziek die Respighi heeft gecomponeerd. Als we het contact met de werkelijkheid, de eenvoud van het leven, verloren hebben, zoals de Braziliaanse schrijver Paulo Coelho het zei, dan is deze opname met dirigent en landgenoot Neschling een meer dan geslaagde poging om de weg terug te vinden. Mooi.

Bart Debbaut, maart 2022